موانع گوش دادن فعال در دوران نامزدی

 از بین بردن موانع گوش دادن فعال در دوران نامزدی، زمینه ساز ارتباط عاطفی مستحکم است.
 

چکیده: دوران نامزدی یکی از دوران های حساس در تشکیل زندگی است که اگر مهارت های لازم به درستی به کار گرفته نشود، نمی تواند زمینه ساز تشکیل یک خانواده مستحکم باشد. در این میان مهارت گوش دادن فعال جایگاه خاصی در این دوران دارد. با ما همراه باشید تا با موانع پدیدایی این مهارت بیشتر آشنا گردید.

تعداد کلمات 1007 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

به راستی درست گوش دادن کار سختی است؛ اما مهم ترین مهارت ارتباطی به شمار می رود که به ایجاد و تداوم احساس صمیمیت می انجامد. با خوب گوش دادن، دلیل گفتار و رفتار نامزدتان مشخص می شود و با درک بهتر او درست با وی هم ساز می شوید و از رابطه تان بیشتر لذت می برید.
گوش دادن، درک و همدلی، و کنار گذاشتن دلبستگی ها، نیازها و پیش داوری های خود، برای دیدن مسائل از نگاه نامزدتان است؛ بنابراین نوع تعهد و ارج نهادن نیز می باشد؛ چون گویای این پیام است: «من به تو توجه دارم و می خواهم بدانم که فکر، احساس و خواسته تو چیست».
گوش دادن به گفته های نامزدتان، چیزی فراتر از ساکت ماندن هنگام صحبت کردن اوست. گوش دادن واقعی، با قصد شما مشخص می شود. اگر به قصد درک، لذت بردن، آموختن یا کمک کردن به نامزدتان باشد، پس واقعا گوش می کنید.
بسیاری از زوج ها، واقعا به ندرت به یکدیگر گوش می کنند، بلکه گوش دادن آنها کاذب است. در این گونه گوش کردن، مقصود درک کردن، لذت بردن، یاد گرفتن یا کمک کردن نیست، بلکه گوش دادن شما به یک یا چند مانع که در پی می آیند، آلوده می شود. با مطالعه ادامه متن، موانعی را شناسایی کنید که سبب می شود از گوش دادن به نامزدتان دور شوید.[1]

موانع گوش دادن

 وقتی درباره آنچه نامزدتان می گوید، بی توجه یا بی اعتماد هستید و در عین حال تلاش می کنید معنای واقعی حرف او را بفهمید، در واقع در حال ذهن خوانی هستید. افراد ذهن خوان معمولا به حالت های ظریف نامزدشان، مانند لحن صدا، حالت چهره و وضعیت بدنی بیشتر اهمیت می دهند و در سایه حدس های خود، محتوای واقعی گفته های او را نادیده می گیرند. ذهن خوانی باعث از بین رفتن احساس تعلق و صمیمیت می شود؛ چون به سبب گمان پردازی، مسائل بدیهی نادیده گرفته می شود؛
 

مرور ذهنی آنچه قرار است بگویید، باعث می شود که هرگز آنچه نامزدتان می گوید، درست متوجه نشوید. گاه ممکن است زنجیره ای کامل از حرفها را در ذهن خود مرور کنید: «من می گویم، بعد نامزدم می گوید... آن گاه من خواهم گفت...»؛
 

 گوش دادن انتخابی یعنی شما فقط به برخی از سخنان گوش می دهید و به برخی دیگر بی توجه اید. برای مثال ممکن است به نشانه های عصبانیت، غمگینی یا اضطراب نامزدتان گوش دهید؛ ولی وقتی احساس می کنید او سرحال است و انتظار نمی رود با آشفتگی هیجانی واکنش نشان دهد، گوش کردن را متوقف می کنید؛ همچنین گوش دادن انتخابی باعث می شود آنچه را نمی خواهید بشنوید، نشنوید؛ برای نمونه، ممکن است گوش های شما تنها وقتی خوب کار کند که نامزدتان به صحبت درباره خانواده شما می پردازد؛
 

قضاوت کردن یعنی شما گوش کردن به نامزدتان را به دلیل قضاوت منفی متوقف می کنید یا فقط برای سرزنش کردن و برچسب زدن منفی به نامزدتان گوش می کنید. اگر فکر می کنید که نامزدتان احمق، متعصب یا دیوانه است، گوش کردن را متوقف می کنید یا فقط برای جمع آوری شواهد بیشتر درباره حماقت یا دیوانگی او به سخنانش گوش می کنید؛
 

هرکسی ممکن است به حواس پرتی دچار شود. وقتی سال ها با کسی زندگی می کنید، ممکن است به راحتی گوش دادن به او را متوقف کنید و درگیر خیال پردازی های خود شوید. چنانچه توجه کردن به نامزدتان برای شما دشوار است، می تواند نشانه خطر باشد؛ مبنی بر اینکه شما از برقراری ارتباط با نامزدتان یا برخی از مسائل دیگر می پرهیزید؛
 

 نامزدتان به سختی می تواند جمله ای کامل بگوید؛ چون سریع به نصیحت کردن می پردازید. کنجکاوی شما برای یافتن راه حلی درست و میل تان به درست کردن همه چیز، شما را از شنیدن سخنان نامزدتان و درک نیاز او به شنیده شدن، غافل می کند؛
 

 شما فقط برای مخالفت، مباحثه و بگومگو کردن گوش می کنید؛ بنابراین با اتخاذ موضع و بدون توجه به گفته های نامزدتان، از او دفاع می کنید. در بسیاری از روابط مشکل دار، یکی به دو کردن، سبکی رایج برای ارتباط است؛
 

 این مانع، شما را از گوش دادن به چیزهایی باز می دارد که گویای صددرصد کامل نبودن شماست.. برای پرهیز از هرآنچه نشان دهنده اشتباهتان باشد، دروغ می گویید، فریاد می زنید، موضوع بحث را عوض می کنید، طفره می روید، توجیه می کنید، بهانه می آورید، تهمت می زنید، یا به شیوه های دیگر از انتقاد فرار می کنید؛
 

هرگاه صحبت درباره شخص شما یا به نوعی تهدیدکننده باشد، به سرعت موضوع را عوض کرده یا آن را به شوخی می گیرید. در واقع با عوض کردن موضوع و شوخ کردن، از گوش دادن به نگرانی های جدی نامزدتان می پرهیزید؛
 

در این حالت سریع با گفته های نامزدتان موافقت می کنید و به محض اینکه او تردید، ناراحتی و نگرانی اش را درباره چیزی ابراز می کند، شما با گفتن: «بله... حق با شماست... می دانم... متأسفم... یا درستش می کنم...» سخن او را قطع می کنید. شما به قدری نگران خوب، حمایتگر و همنوا بودن هستید که به نامزدتان فرصت کافی برای بیان افکارش نمی دهید.
 
 
منبع: کتاب «راهنمای نامزدی»؛ جلد چهارم: مهارت ها
نویسنده: عباس علی هراتیان